نماز جمعه
در زمان غیبت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نماز جمعه به فتوای اکثر فقهای شیعه، واجب تخییری است. یعنی مکلف می تواند روز جمعه به جای نماز ظهر، نماز جمعه بخواند، ولی جمعه افضل است و احتیاط بیشتر در آن است که هر دو را به جا آورند و کسی که نماز جمعه را به جا آورده باشد واجب نیست نماز ظهر را هم بخواند، ولی احتیاط مستحب آن است که آن را نیز بجا آورد.[1]
کیفیت نماز جمعه
نماز جمعه دو رکعت است و کیفیت آن مانند نماز صبح است. این نماز دارای دو قنوت است. قنوت اول قبل از رکوع رکعت اول، و قنوت دوم پس از رکوع رکعت دوم است. نماز جمعه دارای دو خطبه است که مانند اصل نماز واجب بوده و باید توسط امام جمعه ایراد شود. بدون این دو خطبه، نماز جمعه محقق نمی شود و واجب است دو خطبه را قبل از نماز جمعه بخواند.[2]
________________________________________
[1] . توضیح المسائل، احکام نماز جمعه، م 1 ـ 2.
[2] . توضیح المسائل، احکام نماز جمعه، م 23 ـ 26.
آخرین شب مسلم بن عقیل علیه السلام
مسلم بن عقیل، پسر عمو و سفیر لایق امام حسین علیه السلام وقتى که در شهر کوفه تنها و بى باور ماند و مردم کوفه از اطرافش پراکنده شدند، شگفت زده و سرگردان در کوچه هاى تاریک و ساکت شهر به راه افتاد. از بى وفایى مردم کوفه دلتنگ بود و بى اختیار در کوچه ها راه مى رفت. در تاریکى شب، به زنى با ایمان به نام طوعه برخورد. طوعه وقتى مسلم را شناخت، او را در خانه اش پناه داد و از او به مهربانى و گرمى پذیرایى کرد. مسلم پس از خوردن کمى غذا و اندکى استراحت، برخاست و به عبادت و راز و نیاز با خداى بى نیاز مشغول شد.
طوعه هنگام اذان صبح براى مسلم آب آورد تا وضو بگیرد. به او گفت: آقاى من! امشب هیچ نخوابیدى.
مسلم در جواب طوعه گفت:
کمى خوابیدم و در خواب عمویم على علیه السلام را دیدم. به من فرمود: هر چه زودتر به پیش ما بیا، گمان مى کنم امشب آخرین شب عمر من باشد.
مسلم وضو گرفت و به نماز صبح ایستاد. پس از نماز مشغول ذکر و دعا بود که ناگهان صداى سم اسبهاى مزدوران عبید الله را شنید. دعایش را زود تمام کرد تا خودش را براى جنگ با دشمنان خدا و امام آماده کند.
مسلم پس از جنگى سخت، با حیله فرمانده مزدوران، خودش را تسلیم نمود.
سرانجام او را به دستور عبید الله با دستهاى بسته، در حالى که لبهایش به ذکر و دعا مشغول بود، به شهادت رساندند.
منبع:سوگنامه آل محمد صلى الله علیه و آله / ص 174
طوعه هنگام اذان صبح براى مسلم آب آورد تا وضو بگیرد. به او گفت: آقاى من! امشب هیچ نخوابیدى.
مسلم در جواب طوعه گفت:
کمى خوابیدم و در خواب عمویم على علیه السلام را دیدم. به من فرمود: هر چه زودتر به پیش ما بیا، گمان مى کنم امشب آخرین شب عمر من باشد.
مسلم وضو گرفت و به نماز صبح ایستاد. پس از نماز مشغول ذکر و دعا بود که ناگهان صداى سم اسبهاى مزدوران عبید الله را شنید. دعایش را زود تمام کرد تا خودش را براى جنگ با دشمنان خدا و امام آماده کند.
مسلم پس از جنگى سخت، با حیله فرمانده مزدوران، خودش را تسلیم نمود.
سرانجام او را به دستور عبید الله با دستهاى بسته، در حالى که لبهایش به ذکر و دعا مشغول بود، به شهادت رساندند.
منبع:سوگنامه آل محمد صلى الله علیه و آله / ص 174