چرا بعضی به جماعت نمی روند؟

با همه پاداشها و آثاری که برای نماز جماعت وجود دارد، برخی از این فیض بزرگ محرومند و با تأسف، شاهدیم که بسیاری، بـه آن بـی اعتنـا و کـم رغبـت انـد و حتـی در همسایگی مسجد به سر میبرند، ولی در جماعت مسلمین حاضر نمیشـوند و مـسجدها،گاهی به صورت ناراحت کننده و دردآوری خلوت است.  
علت شرکت نکردن افراد در نمازهای جماعت، گوناگون است. بعـضی واقعـاﹰ عـذر دارند و دلیلشان پذیرفتنی است، ولی در بسیاری موارد، بهانـههـایی پـوچ، بیـشتر نیـست.  مروری به اینگونه دلایل و بهانه ها می کنیم:  بعضی ، از پاداشهای نماز جماعت، غافلند. برخی، از بدرفتاری  برخـی نمـازگزاران در مـسجد، بـه نمـاز جماعـت بـیرغبـت می شوند.  
 بعضی، تنها بداخلاقی  امام جماعت را، بهانة عدم شرکت خود قرار میدهند و آنـرامنافی با عدالت او به حساب می آورند.  
 بعضی، بخاطر همفکر نبودن امام جماعـت، بـا دیـدگاههای سیاسـی آن نـسبت بـه موضوعات و اشخاص و… از شرکت در جماعت، دوری می کند. بعضی، بخاطر مشغولیتهـای اقتـصادی و اجتمـاعی و گرفتـاریهـای روزمـره، ازپاداشهای عظیم نماز جماعت محروم می شوند.  
بعضی، از برخورد سرد افراد مسجد، دلسرد  میشوند و دیگر نمی روند. بعضی، عیبهای بستگان و نزدیکان امام جماعت را به حساب او می گذارند و او را  قبول ندارند.  
بعضی، شرکت خود در نماز جماعتی را، مایة تقویت و بزرگ شدن پـیش نمـاز در جامعه میدانند و از آن پرهیز دارند، بیآنکه دلیلی روشن بر بی  عدالتی امام جماعت داشته باشند. بعضی، از روی غرور، حاضر نیستند در نماز جماعت یک امام جوان یا فقیرزاده، اما پاک و متعهد و لایق، شرکت کنند.  
برخی هم، تنپرور و تنبلاند و در عبادات، بیحوصله و کسلاند و نمـاز جماعـت را، بجای آنکه کار بدانند، بار میدانند و به سختی حاضرند دست از کارهای دیگر بکـشند و به جمع مسلمانان در نماز بپیوندند. بعضی نیز، از طول کشیدن نماز جماعت، از مسجد می گریزند.  
بعضی نیز، از متولی یا دست اندرکاران مسجد، خوششان نمیآید، از این رو به نمـازجماعت نمیآیند.  اینها گوشهای از علل سردی برخی نسبت به حضور در نماز جماعت بود. همانطور که دیدید، بیشتر اینها، بهانه هایی غیرقابل اعتناست.  
اگر آگاهی  و رشد دینی مردم به حدی برسد که عوامل یاد شده را کنار بگذارند، و با خلوص و همدلی، در صفوفی منظم کنار هم بنشینند، به پاداش های عظیم جماعت، توجه داشته باشند، بدخلقی  پیش نماز را، مغایر با عدالت او ندانند،  
گناه بستگان او را به حساب او نگذارند، و… به برکات و آثار مثبت فراوان این »گردهمایی دینی « بیندیشند، خواهیم دید کـه
مساجد، رونق بیشتری خواهد یافت و خلوتی نمازهای جماعت، از میان خواهد رفت.البته، صلاحیتهای علمی و اخلاقـی پـیش نمـاز و محـیط گـرم و آموزنـده بـودن مساجد، و برخورد شایسته و احترام آمیز با شرکت کنندگان در نماز، به خصوص با جوانان و نوجوانان، میتواند سهم عدهای در جذب آنان به مسجد، این کانون وحدت و معنویـتداشته باشد.  
سهم مسئولان فرهنگی، تبلیغی و تربیتی کشور نیز در این زمینه، مهم است.  
اگر مربیان محترم و معلمان و پدران و مادران، خود در جماعتها شر کت کنند و در برابر شاگردان و فرزندان به نماز بایستند، یا به مـساجد برونـد، الهـامبخـش دیگـران نیـزخواهد بود.  
اگر مدارس، در کنار مساجد ساخته شود، برای حـضور دانـش آمـوزان در نمازهـایجماعت، تسهیلی به حساب می آید.