نه اینکه اهل نماز جماعت و مسجد نباشد، بلکه گاهی همین طوری، به قول خودش برای خنده، ویرش میگرفت و بعضی از بچههای ناآشنا را دست به سر میکرد. ظاهراً یک بار همین کار را با یکی از دوستان طلبه کرد. وقتی صدای اذان بلند شد، آن طلبه به او گفت: نمیآیی برویم نماز؟ پاسخ میدهد: «نه، همین جا میخوانم» آن بنده خدا هم از فضایل نماز جماعت و نماز در مسجد برایش گفت. او هم جواب داد: خود خدا هم در قرآن گفته: «ان الصلوه تنها...» تنها، حتی نگفته دوتایی، سه تایی. و او که فکر نمیکرد قضیه شوخی باشد، یک مکثی کرد، به جای اینکه ترجمه صحیح را به او بگوید، گفت: «گفته، «تن ها» یعنی چند نفری، نه تنها و یک نفری» و بعد هر دو با خنده برای اقامه نماز به حسینیه رفتند.
فرهنگ جبهه (شوخ طبعی ها) ج 2، ص164