نماز شهید بروجردى، مشکل گشاى جنگ

هرگز نماز شب او ترک نمى شد. به عبادت، عشق مى ورزید. مشتاقانه در دعاى توسل و  کمیل شرکت مى کرد. بروجردى در سخت ترین شرایط و در مقابله با دشوارترین کارهاى جنگ به حبل المتین نماز و دعا چنگ مى زد.
یک بار در عملیاتى که در نزدیکى مهاباد قرار بود انجام شود، فرماندهان به شور و غور نشستند. سرانجام هیچ کس فکرش به جایى قد نداد. برنامه ها مثل کلاف سردرگم شده بود. ناگهان بروجردى رو به قبله نشست و با قلبى شکسته و چهره اى غمگین، اما سرشار از امید  گفت:
خدایا! مى دانى که ما هیچ کاره ایم و ذهن و فکرمان قاصر است. بى توجه تو هیچ کارى از ما ساخته نیست. خدایا! خودت فرجى حاصل کن و ما را از این سرگشتگى نجات بده.
همگى آنها شب خوابیدند و نزدیک صبح با صداى تلاوت قرآن بروجردى بیدار شدند و ایستادند به نماز. گره کور پس از نماز صبح، توسط بروجردى باز شد.
فرداى آن روز بروجردى در قرارگاه حمزه سید الشهداء علیه السلام در جلسه مشترک فرماندهان ارتش و سپاه، طرح علمیات را توجیه مى کند، که با استقبال گرم فرماندهان روبرو مى شود.

منبع:

فرمانده من/ص 61