این گونه نماز بخوانیم

عارف بزرگ میرزا جواد ملکی تبریزی:

بنده‌ای که برای خدمت و عبادت در پیشگاه خدای متعال می‌ایستد موظف است که با قلب و تمام جوارح و اعضاء اظهار عبودیت و بندگی کند و قیام در هنگام نماز از همین معناست، و کمال قیام بدن به این است که با طمأنینه و آرامش و هیبت و حیاء باشد و شخص نمازگزار سر خود را پایین بیندازد و به موضع سجده بنگرد و گردن و پشت خود را راست نگه دارد و دست‌های خود را بروی ران‌ها بگذارد بدون این که با دست هایش بازی کند و یا پاهای خود را حرکت دهد… و سکون و آرامش در هنگام نماز، کنایه از مطیع بودن انسان در مقابل اوامر و نواهی الهی و نشانه حیا و شرمساری او از قصور و تقصیر در بندگی و عبادت حق به قدر امکان می‌باشد.