گلچین سخنرانی آیت الله مصباح یزدی با موضوع نماز

1-اهمیت نماز

2-اذکار اذان و اقامه (حیّ علی الفلاح-چرا نماز موجب رستگاری می شود؟

3-ذکر تکبیرة الاحرام- الله اکبر - وصف بزرگی خدا

4-محتوای سه گانه نماز

5-آداب نماز(قرائت نماز)

منبع: راسخون

نیت

اولین رکن  نماز نیت است.

نیت یعنی آنکه بدانیم چه میکنیم و چه میگوییم وبرای که و چه حرکت مینماییم.

ارزش هر کاری به نیت و انگیزه آن است نه فقط صرف عمل.لذا حساب کسی که به خاطر حفظ نظم و احترام به قانون پشت چراغ قرمز می ایستد از حساب کسی که از ترس پلیس یا جریمه می ایستد جداست.

در همه عبادات و خصوصا نماز ، نیت جایگاه ویژه ای دارد و اصولا چیزی که یک کار را عبادت میکند نیت الهی آن کار است که اگر آن نیت نباشد هرچه هم ظاهر کار خوب و صحیح باشد اما ارزش عبادت ندارد. پیامبر گرامی اسلام در این باره میفرمایند:

همانا کارها به واسطه انگیزه ها ارزش پیدا میکند و با آنها سنجیده میشود.(بحار ج 70 ص 210)

آری فرق مادی و معنوی بودن یک کار در تفاوت نیتها و هدف هاست.

نیت خالص

نیت خالص آن است که انسان فقط برای خدا کار کند ودر عمق جانش هدفی جز او و رضای او و از مردم انتظار تشکر یا پاداشی نداشته باشد.(سوره ی انسان آیه9)

نانی که اهل بیت رسول خدا در چند شب پی در پی هنگام افطار به یتیم واسیر وفقیر دادند ارزش مادی زیادی نداشت اما چون خالصانه بود خداوند بخاطر آن یک سوره نازل کرد(سوره انسان آیه 7)

خاص کردن نیت کاری بس دقیق و مشکل است .گاهی افکار غیر خدایی چنان در عمق جان انسان رسوخ میکند که خدا انسان هم متوجه نیست و لذا میگویند ریا و شرک از حرکت مورچه سیاه در شب تاریک بر سنگ سیاه ، آرام تر و دقیق تر است. چه بسیار افرادی که به خیال خود قصد قربت دارند اما هنگام فراز و نشیب ها معلوم میشود که قصد آنها صد در صد خالص نیست.

به قول علامه شهید مطهری ، نیت یعنی خودآگاهی ، و ارزش عبادت به معرفت و آگاهی است.

تا آنجا که در روایات میخوانیم:

نیت مومن از عمل او بهتر است.

همانگونه که در مقایسه جسم و روح، روح مهمتر از جسم است و انسانیت انسان به روح اوست .در مقایسه عمل و نیت، نیت مهمتر از خود عمل است چراکه روح عمل است.

نیت به قدری ارزش دارد که اگر انسان نتواند کار خیری را انجام دهد اما نیت آن را داشته باشد که انجام دهد خدا پاداش آن را به او میدهد.

مکان نمازگزار 1

شرایط مکان نمازگزار:
۱. مباح باشد. (یعنی غصبی نباشد).
۲. بی حرکت باشد.
۳. از جاهایی نباشد که توقف در آن حرام است.
۴. جلوتر از قبر پیغمبر(ص) و امام(ع) نایستد.
۵. محل سجده‌ی نمازگزار پاک باشد.
۶. موجب نجاست لباس و بدن نمازگزار نشود.
۷. میان‌زن‌و مرد در حال نماز بنا بر احتیاط واجب حداقل یک وجب فاصله باشد.
۸. مسطح باشد.

* ۱. مباح باشد
الف) مکان نماز باید غصبی نباشد. نماز در جای غصبی هر چند که بر روی فرش و تخت غیر غصبی باشد، باطل است.
ب) اگر در جایی که نمی‌داند یا فراموش کرده غصبی است نماز بخواند، نماز او صحیح است. همچنین اگر نداند تصرف در جای غصبی حرام است.
ج) کسی که با دیگری در ملکی شریک است در صورتی که سهم هر یک از دیگری جدا نباشد، نمی‌تواند بدون رضایت شریکش در آن ملک نماز بخواند.
توجه:
-زمینی که قبلاً وقف بوده و دولت آن را تصرف نموده و در آن مدرسه ساخته است، اگر احتمال قابل توجهی داده شود که تصرف مذکور مجوّز شرعی داشته است، نماز خواندن در آن مکان اشکال ندارد. همچنین زمین بعضی از مدارس که از صاحبان آن بدون رضایت آنها گرفته شده است، اگر احتمال قابل توجهی داده شود که مسؤول ذیربط به استناد و مجوّز قانونی و شرعی اقدام به احداث مدارس در آن اراضی نمود نماز خواندن در آن اشکال ندارد.
-شخصی که در یک خانه‌ی دولتی زندگی می‌کند که مدت سکونت وی در آن به پایان رسیده و حکم تخلیه نیز به او ابلاغ شده است، اگر از طرف مسؤولین ذیربط، مجاز به استفاده از آن خانه بعد از مهلت مقرر نباشد، ‌تصرفات او (و از جمله نماز خواندن) در آن حکم غصب را دارد.
-نماز خواندن و تصرفات دیگر در اداره‌یی که در گذشته قبرستان بوده اشکال ندارد، مگر این که از طریق شرعی ثابت شود زمینی که ساختمان مذکور در آن ایجاد شده، وقف برای دفن اموات بوده و به طریق غیر شرعی تصرف گردیده و در آن ساختمان سازی شده است.
- نماز خواندن در پارک‌های فعلی و غیر آن اشکال ندارد، و به صرف احتمال غصب و این که مالکیت زمین‌های پارکها مشخص نیست توجهی نمی‌شود.
-زمینی که صاحب آن راضی به تملک آن توسط دولت نیست و عدم رضایت خود را نسبت به اقامه‌ی نماز و مانند آن در زمین مذکور اعلام نموده است، اگر گرفتن زمین از مالک شرعی آن طبق قانونی که توسط مجلس شورای اسلامی وضع و به تأیید شورای نگهبان رسیده است انجام شده باشد، نماز خواندن و تصرفات دیگر در آن مکان اشکال ندارد.
-شرکت‌ها و مؤسسه‌هایی که امروزه در اختیار دولت قرار دارد و توسط دادگاه شرع از صاحبان آنها مصادره شده است، اگر احتمال داده می‌شود که قاضی صادرکننده‌ی حکم مصادره، با صلاحیت قانونی و بر اساس موازین شرعی و قانونی، اقدام به صدور حکم کرده است، عمل او شرعاً محکوم به صحت است، و بنابراین نماز خواندن و تصرفات دیگر در آن مکان جایز است و حکم غصب بر آن منطبق نیست.
-مکان‌هایی که دولت ظالم آنها را تصرف می‌کند، در صورت علم به غصب، احکام و آثار مغصوب بر آنها مترتب است، (بنابراین نماز خواندن در آن جایز نیست).

منبع:

رساله آموزشی آیت الله خامنه ای